Ελένη Τσαγκαράκη και Γιάννης Τσούχλος | Eleni Tsagaraki and Giannis Tsouxlos • Δεν μπορείς να την κολλήσεις με σαπούνι, χρειάζεται ράψιμο | You can’t stick it on with soap, it needs sewing
Ελένη Τσαγκαράκη και Γιάννης Τσούχλος
Δεν μπορείς να την κολλήσεις με σαπούνι, χρειάζεται ράψιμο
Bίντεο, 00:08:05, 2019
Το εικαστικό έργο της Ελένης και του Γιάννη επικεντρώνεται στην τέχνη της περφόρμανς και στο ίδιο το σώμα το όποιο υποβάλλεται σε φαινομενικά επώδυνες καταστάσεις. Πάνω στο γυμνό πέλμα της Ελένης ράβεται ευλαβικά ένα κομμάτι μαύρο διαφανές ύφασμα, ενώ ταυτόχρονα επαναλαμβάνεται μονότονα και θρησκευτικά η ίδια ηχητική φράση που προτρέπει στο υποχρεωτικό ράψιμο του υφάσματος στο δέρμα της.
Σταδιακά το ύφασμα μετατρέπεται σε ένα είδος πιστής ερριμμένης σκιάς, ενώ η διαδικασία του ραψίματός του αποτελεί μια ωδή στην αναπόφευκτη ενηλικίωση και ωρίμανση, στη μετάβαση από την παιδικότητα και την ανεμελιά στον κόσμο των ευθυνών και των καθηκόντων. Αυτή η πορεία είναι επώδυνη και δύσβατη, όπως οδυνηρή και εξαντλητική είναι και η διαδικασία που ακολουθεί η καλλιτέχνης με την τραυματική προσάρτηση της «σκιάς» της στο δέρμα της. Κάθε τρύπημα και μια πληγή, κάθε τσίμπημα και μια αμυχή που συμβάλει στην αποκάλυψη της σκληρότητας της ενήλικης ζωής.
Κείμενο: Βασιλική Σπυρέλλη
Eleni Tsagaraki and Giannis Tsouxlos
You can’t stick it on with soap, it needs sewing
Video, 00:08:05, 2019
The visual work by Eleni and Yannis focuses in the art of performance and the body itself, which is submitted in apparently painful situations. On Eleni’s bare foot, a piece of black transparent cloth is being sewed reverently, while at the same time the same audio phrase is being repeated monotonously and religiously, exhorting the mandatory sewing of the cloth on her skin.
Gradually, the cloth turns into a kind of faithful cast shadow, while the procedure of its sewing, constitutes an ode to the inevitable adulthood and maturation, the transition from childhood and insouciance to the world of responsibilities and obligations. This path is painful and inaccessible, as inflictive and exhaustive is the procedure which an artist follows, by traumatically attaching her “shadow” to her skin. Every piercing is a wound, every puncture is a scratch which contributes to the revelation of the harshness of adult life.
Text: Vasiliki Spyrelli