Kirsten Wechslberger • Borders Video Installation National Art Gallery of Namibia 2014

Η βίντεο-εγκατάσταση που κέρδισε το 2ο βραβείο στην κατηγορία νέων μέσων στο Bank Windhoek Triennial – Εθνική Πινακοθήκη της Ναμίμπια το Σεπτέμβριος 2014. Το κύριο θέμα του έργου  είναι τα σύνορα που έχουμε δημιουργήσει ή έχουν δημιουργηθεί  σωματικά, διανοητικά και συναισθηματικά. Στο έργο διαστρωματώνετε ένα κομμάτι συρματοπλέγματος στην προοπτική κάποιου ή ενός μυρμηγκιού που σέρνεται μέσα από αυτό. Στη Ναμίμπια αυτοί που έχουν «κάτι» κατέφυγαν στη δημιουργία των δικών τους φυλακών περιφράσσοντας τον εαυτό τους. Στη Ναμίμπια δεν υπάρχει μεσαία τάξη και η φτώχεια και η ανεργία είναι μεγάλη ενώ δεν έχει δημιουργηθεί κατάλληλο σύστημα για να βοηθηθούν εκείνοι που έχουν ανάγκη. Όταν οδηγείτε σε μια «καλύτερη» περιοχή στο Windhoek, την πρωτεύουσα μας, θα παρατηρήσετε ότι τα τείχη είναι ψηλά, χωρίς αυτοκίνητα σταθμευμένα στους δρόμους, ηλεκτρική περίφραξη, συναγερμοί που “φωνάζουν” περιστασιακά, υπάρχουν φράκτες για τους διαρήκτες και οχήματα ιδιωτικών ενόπλων δυνάμεων που παρακολουθούν το γειτονιές. Είναι ειρωνικό πόσο ξοδεύουμε για να μείνουμε ασφαλείς. Αντιθέτως, ο υπόλοιπος πληθυσμός ζει σε καλύβες φτιαγμένες από μεταλικα πάνελς χωρίς  πρόσβαση σε ηλεκτρισμό, νερό ή αποχέτευση. Τα σύνορα έχουν δημιουργήσει πολλές βίαιες συγκρούσεις στο παρελθόν, είτε πρόκειται για τα σύνορα μιας χώρας, περιοχής, σπιτιού/κήπου, συναισθημάτων και ιδεών. Ενώ κάποιοι πετάνε φαγητό, άλλοι λιμοκτονούν. Σε αυτήν την εγκατάσταση χρησιμοποιώ χαρακτήρες αλφαβήτου που όταν προστίθενται μαζί δημιουργούν emoticons στις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικών μέσων. Η γνώμη μου διαμορφώνεται μέσω αυτών π.χ. :-(, :(,: ‘(,: POOP:. Στο παρασκήνιο, ο ήχος που παίζεται είναι ένας συνδυασμός από κροτάλισμα των σίδερένιων πόρτων, φράχτών και τον κωδικό Morse για το “SHARE”. Ο ήχος αργότερα αλλάζει σε Morse SOS μόλις στο FACEBOOK εμφανίζεται το κουμπί “κοινής χρήσης”. Φαίνεται να είναι τόσο εύκολο να μοιραζόμαστε το οτιδήποτε μέσω των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Δεν ελέγχουμε καν αν αυτό που μοιραζόμαστε είναι πραγματικά αληθινό ….. είναι κοντά στη “ανεπιθύμητη αλληλογραφία”. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μοιραστούμε κάτι πού πραγματικά μετράει. Χρειαζόμαστε πραγματικά σύνορα;

Winning Video Installation, 2nd Prize in New Media Category, Bank Windhoek Triennial – National Art Gallery of Namibia, September 2014 The main theme of the artwork is borders we have created or have been conditioned to physically, mentally and emotionally. The work layers a piece of barbed wire in the perspective of someone or an ant crawling through it. In Namibia those that have ‘something’ have resorted to creating their own prisons by fencing themselves in. Namibia has no real middle class and poverty and unemployment is great and no proper system to help those in need has been created. When you drive to a ‘better’ area in Windhoek, our capital city you will notice that the walls are high, no cars parked on the streets, electric fencing, alarms screaming occasionally, burglar bars and the occasional private armed forces vehicles watching over the neighborhoods. It is ironic how much we spend to keep ourselves safe. In contrast the rest of the population lives in corrugated iron shacks with no individual access to electricity, water or sanitation. Borders have created a lot of violent conflict in the past, whether it be the borders of a country, region, house/yards, emotions and ideas. While some throw away food, others starve. In this installation I use alphabet characters which when added together create emoticons on the different social media platforms. My opinion is formed through these e.g. 🙁 , 🙁 , :'( , :POOP: . In the background the sound played is a combination of rattling iron doors, fences and the Morse code for ‘SHARE’. The sound later changes to Morse SOS once the the FACEBOOK share button appears. It seems to be so easy to share absolutely anything through the social media. We don’t even check if what we share is actually true…..it is close to spamming. Yet we cannot share where it actually counts. Do we actually need borders?